چگونه آرامش را به خود جذب کنیم؟

بهتر است حداقل روزی ۱۵ دقیقه را در سکوت بگذرانیم و به نیازهای واقعی خود و چیزهایی که داریم فکر کنیم، سکوت عصاره آرامش است. البته با اجبار نمی‌توان سکوت کرد. بلکه بهتر است زمانی که فرا رسید آن را بپذیریم، روزی یک ساعت در اتاقی تنها بمانیم و حتی اگر لازم شد در را روی خود ببندیم.

بهتر است هیچگاه جلوی گریه خود را نگیریم و گهگاهی گریه کنیم این کار باعث تخلیه تنش‌هایمان شده و به ما آرامش می‌‌بخشد.

بهتر است وقتی احساس می‌کنیم که سرمان پر از فکرهای جورواجور منفی است با قدم زدن آنها را پاک کنیم.

افراد آرام به خود می‌گویند که برای تغییر گذشته کاری نمی‌توان کرد، آنگاه از تفکر به آینده و ادامه زندگی لذت می‌برند.

می‌توانیم آرامش را از کودکان بیاموزیم. آنها در همان لحظه‌ای هستند که زندگی می‌کنند و لذت می‌برند.

اگر نمی‌توانیم دیگران را ببخشیم بهتر است بدانیم که افکار خشمگین همواره ما را با این افراد مرتبط و آنها را به خود جذب می‌کنیم، شاد کردن دیگران باعث آرامش می‌شود.

هر چه اکسیژن بیشتری به ما برسد آرام‌تر خواهیم شد، بنابراین خوب است که در محل کار یا خانه خود گیاهانی را نگهداری کنیم.

بهتر است خود را بپذیریم و از چیزی که هستیم راضی باشیم در این صورت با تسلیم و پذیرش احساس آرامش بیشتری می‌کنیم.

بهتر است با حرکات آرام و صحبت کردن شمرده احساس آرامش را به جمع منتقل کنیم.

با شوخ طبعی به آرامش خود کمک کنیم.

مهم نیست که با ما مودبانه برخورد شود یا نه بلکه برخورد محترمانه ما باعث ایجاد آرامش و احساس خوبی در ما خواهد شد.

سرعت حرکت ما با احساس‌های‌مان رابطه مستقیمی دارد، آرام راه برویم و حرکات بدن خود را آرام کنیم، طولی نمی‌کشد که آرام خواهیم شد.

شاد کردن دیگران، ‌موجب آرامش می‌شود. چه لذتی دارد پول رستوران امشب را با توافق سایرین به یک کارتن خواب هدیه بدهیم. قدردانی کنیم، دیگران را برای لطف کردن به خود تحت فشار قرار ندهیم، لطف که وظیفه نیست.

گاهی می‌توانیم برای رسیدن به آرامش دراز بکشیم، عضلات خود را شل کنیم و به هیچ چیز فکر نکنیم.

آهسته غذا خوردن و جویدن باعث تجدید توان فکری و احساس آرامش خواهد شد.

هرچند وقت یکبار ساعت خود را باز کنیم تا خود را از فشار زمان نجات دهیم، همچنین درآوردن کفش‌ها به کاهش فشار عصبی کمک می‌کند.

برای تاثیر بیشتر و رسیدن به آرامش بر روی خود متمرکز (سکوت) شویم و آرام نفس بکشیم.

تمرین کنیم که آرامتر از حد معمول صحبت کنیم. اینکار به خودی خود ضربان قلب و تنفس را آرام می‌کند.