به درستی آگاه نیستیم چقدر زمان برای انجام کار خود داریم.

به درستی نمی‌دانیم پیامدهای منفی تاخیر یا نتایج مثبت ِ به موقع انجام دادن کاری چیست.

دقیقا نمی‌دانیم انجام فعالیت خاصی چقدر زمان می‌برد.

به اشتباه فکر می‌کنیم باید حتما در شرایط روحی یا فکری خاصی باشیم تا بتوانیم آن کار را انجام دهیم.


✍️ حتما تا اینجای مطلب زمانهایی را به خاطر آورده‌اید که دست کم یکی از موارد بالا باعث شده کارهایی را به تاخیر بیندازید. مثلا یادتان هست از انجام نظافت خانه طفره رفتید چون احساس کردید حوصله و انرژی انجامش را ندارید؟


✔️ ما اغلب تصور می‌کنیم انجام کاری به زمان زیادی نیاز ندارد و بعدا می‌توانیم انجامش دهیم که باعث می‌شود به خودمان بقبولانیم که هنوز خیلی فرصت داریم تا به آن بپردازیم. یکی از بزرگترین عواملی که منجر به امروز و فردا کردن می‌شود این باور است که فکر می‌کنیم باید حتما انگیزه یا رغبت انجام کاری را در زمان خاصی داشته باشیم. واقعیت این است که اگر منتظر بمانید تا چارچوب روحی و فکری خاصی قرار بگیرد تا اقدام کنید (مخصوصا کاری که دوست ندارید و باب میل‌تان نیست)، خواهید دید که انگار هیچوقت آن زمان مناسب فرا نمی‌رسد!

تردید هم می‌تواند نقش مهمی در امروز و فردا کردن داشتن باشد. وقتی هنوز مطمئن نیستید چگونه کاری را انجام دهید یا نسبت به توانایی‌های خود تردید دارید، ممکن است مشغول انجام کارهای دیگری شوید و از انجام آن کار اصلی طفره بروید.


مشخصات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها